Miri

I'm here for the next five weeks.

PSV!!!

Kicks ass and beats Arsenal 1-0 :D

Pity I couldn't see it... over here they broadcasted summaries of the game against AZ... that's weeks ago. They like football here, but they're a bit slow reporting on it.

19/2 - Hong Kong strikes back

‘s Avonds toch nog maar even naar buiten gegaan. Ik heb besloten om de drie grote commerciele areas van Hong Kong Island te bekijken. Central heb ik al wat van gezien, maar Admiralty en Causeway Bay nog niet. Ik neem de camera mee, ingesteld op 1600ISO en ik schiet zowaar wat mooie foto’s van de wolkenkrabbers die verlicht de mist in kruipen, en de boten die door de haven drijven. Nice.







Eerst met de metro naar Causeway Bay. Mooie metro, maar lastig om een kaartje te scoren als je geen exact change hebt. Ik stap uit op Times Square. Het doet weinig onder voor het beroemde plekje in NYC. Het hele gebied zit vol met wolkenkrabbers die misschien niet zo hoog zijn als in New York, maar wel 10-12 vloeren vol met winkels en restaurants hebben. Desondanks heb ik moeite een eettentje te vinden. Goedkoop is me niet echt bevallen tot nu toe, dus ga ik maar naar een duurdere seafood toko. Daar zit het vol met mensen die Lunar New Year aan het vieren zijn. Het eten is dit keer wel pricey, maar nog steeds niet super. Helaas.

Causeway Bay is opnieuw een hele ervaring. Een gebied van een vierkante km helemaal vol met neon en winkels, bomvol met shoppers, zelfs om 10 uur ‘s avonds. Wel opvallend is dat je in Bangkok bijna om de minuut wordt aangesproken, hetzij omdat mensen een babbeltje willen maken, hetzij om je iets te verkopen. Hier in Hong Kong? Geen mens spreekt je aan. De dames achter de balie van eht hotel zijn ook weinig aardig. Ik moet zelfs twee keer mijn handtekening zetten omdat hij niet goed lijkt… vervolgens wordt dat weggewuifd. Weird. Verder is het hotel ook hier prima. Hong Kong is om te zien een stuk interessanter dan Bangkok, dat meer een ‘urban sprawl’ zonder echt grote herkenningspunten is. Hong Kong heeft de haven, en ook al is het mistig, het ziet er mooi uit. Morgen hoop ik meer zon.

19/2 - Baaaaaai Bangkok, Helloooooooooo Hong Kong!

At 6AM the alarm clock screams. My plane leaves at 8:25, and I need to finish up packing and get to the airport. Another cheap taxiride gets me there in half an hour. I need to pay 900 baht extra because of the weight… I have to unload some stuff in HK onto parcel post or the airlines will suck me dry. The flight is uneventfull, Cathay Pacific uses lovely new 777s in which economy is as nice as business class with KLM. Take notice, KLM!

After doing my bookings, I realized that I was in HK during the Lunar New Year’s celebrations. I timed wrong though, since the fireworks were on the 17th. It was busy at the airport, but I managed to get to the hotel before 12.



My first impressions of Hong Kong are somewhat negative. It’s about four in the afternoon now, and I spent the first couple of hours of my stay doing a little tour in the old part of Hong Kong Island, near my hotel. Many shops are closed on this Monday morning, and it makes the place feel deserted. The weather is not working with me either; it’s very foggy, which prevents my from seeing much of the beautiful scenery. The temperature is around 23 degrees, but the combination with the fog makes it icky, sweaty weather. Food time: It takes a while to find a place, and I finally settle for a Chinese fast-food type place. The food is very bad unfortunately, and too late I realize that the Coke is probably made wth tapwater… I move to the opposite side of the road, where a Delifrance is located. Here I order a tuna sandwich, but the the tuna salad comes with icky vegetables in it ☹ I move on, looking for a post office. A security guard tells me that because of the Lunar New Years’s celebrations all public offices and many shops will be closed until Wednesday… great. A nearby mall seems to be mostly open, so I walk around a little. I see a Starbucks and order a large chai latte and a blueberry muffin. The chai is fine, but the muffin tastes three days old. It’s not my day!!!

18/2 - Shopping spree

Yesterday culture, today commerce. Let’s stimulate the Thai economy a litte. I plan to visit a number of locations rather spread out of the city, and my first stop seems to be rather close to a subway station. When I get out on Sukhumvit, a huge street that runs through the entire city and makes Oxford Street look like a back alley, I’m rather dismayed to find out it’s still a 15 minute walk. That may not seem like a lot, but in a sweltering 35 degree and a pavement that looks like a model of the Alps, it’s not much fun. My first port of call is The Emporium. I’m done here pretty quickly; it’s mainly fashion, and rather expensive fashion at that. One can get better deals on clothes in this town.

The good thing about The Emporium is that it’s on the SkyTrain line. I hop on the train, which gives a nice view of the city, and ride it along Sukhumvit to Siam Square. Siam Square is mindboggling. There are four huge shopping centres, Sukhumvit is about 8 lanes wide here and it’s the intersection point of the two SkyTrain lanes. It looks like an alien spaceport. I get off and walk straight into the Siam Paragon. The Paragon is the latest and greatest addition to Bangkok’s already impressive selection of malls, and it’s stunning. Marble and glass everywhere, 8 floors of it. I do some guesstimating and draw the conclusion that Hoog Catharijne in Utrecht would fit about four times in the Paragon. But the Paragon is in a league of it’s own. Only upscale stores here. Every floor has a theme: Jewelry, interior decorating, electrical appliances, fashion (two floors, naturally), boys toys, entertainment, a cinema, a monstrous foodcenter and a huge aquarium (with salt from the Red Sea, the posters read). This place has it all. Lisa, Kenzo has an End-of-Season sale. Hurry! As for me, I’m happy with some bargain-prices DVDs I find in a music store. They see to be the only reasonably prices items in the Paragon.



The boys toys floor tickles my interest, naturally. On stepping off the escalator I see a store entirely dedicated to high-end audio. No el-cheapo B&W or Arcam kit here. Pass Labs amplifiers as large as coffee tables and gorgeous looking and sounding dCS CD players. Next door is the Denon dealer, rather more affordable. I continue past the Marantz dealer, then the BOSE dealer. I think to myself that the order is rather logical: from nice stuff to crap stuff. However, the Siam Paragon strikes back with a vengeance: Next to the BOSE dealer is a Ferrari dealer. A shining red new Ferrari winks at me. The Rotunda the shop is part of further holds Bentleys, Jaguars, Lamborghini’s and Maserati’s.

The Paragon attracts it’s fair share of tourists; I see more Europeans and Americans here than in any other part of the city so far, except the Grand Palace and Wat Pho. It annoys me slightly: They remind you of being on holiday with thousands of others instead of being alone in this wonderful city. Some of the older male tourists also serve as a reminder of the teeming prostitution business in the city; a disproportionate number is accompanied by very young and pretty Thai girls. Still, it’s a toss up who’s screwing who: the ladies are well-dressed and do serious shopping in the Paragon and other upscale outlets. Somehow I doubt they pay for it themselves. It seems only fair they get something out of it as well.

Starbucks is ubiquitous in Bangkok. Good thing too. My lunch consists of a mango frappucino (that’s mango juice, green tea and crushed ice) and a slice of lemon cake.

After the Paragon it’s on to Mhoon Ba Krong, or MBK as it’s called. MBK stands to the Siam Paragon as McDonalds stands to a three-star restaurant. No marble avenues or shining facades, but 6 floors of cramped passages filled with small stores selling everything from jewelry, t-shirts, bric-a-brac, electronics, cellphones and make-up. The connection: It’s all sold at bargain prices. I get some more DVDs, some handicraft (for which I pay too much) and… some black market DVDs. These are made to order: you pick from a catalogue and you’re told to come back for them in 20 minutes. When I got back in 30 minutes, sure enough, a bag with DVD covers and nicely stickered DVDs was waiting for me. It all looked very professional. I had my doubts from the start, and this was just an experiment, and sure enough, as I found out that night, some of the movies were crappy camvids. Out of 6 DVDs, two were unwatchable, 2 were watchable but rather low quality and 2 were decent. I paid 500 baht for them, and at these prices it’s hardly worth going the illegal way: I paid around 120 baht on average for perfectly legal Thai DVDs of equal quality as American or Dutch DVDs. Honesty pays when it’s so cheap. Still, if you can’t wait to see the latest blockbusters, this is the way to go. I’m not the person to watch that crappy camvid of Hannibal Rising, but you may be (but don’t, it’s supposed to be a crap movie anyway).



After MBK I have to make a decision. The Weekend Market beckons, Chachutak. It’s a mythical place, where the ultimate budget shopper just HAS to go. It’s also huge, cramped, full of people and very hot. Should I go? Of course I should. I get to Chachutak at around three, and after two and a half hours of getting lost in the myriad of little shops, while carrying an everincreasing load of cheap stuff, I jump into a cab and crash into the seats. When I get back to the hotel, I dump my stuff and do some quick powershopping at the IT mall next door. Lord of the Rings Extended DVD box (12 DVDs) for 1200 baht, or 26 euros? I’ll take it! I see a Hewlett Packard Dachshund promotional toy, but the store keeper won’t sell it (call HP, mom!). After that I take a nice swim in deserted 12th floor pool. It seems like a good way to end the day, but there’s one more place I’d like to see before I leave Bangkok: Suan Lum Night Bazaar.



The Night Bazaar is Chachutak for people without stamina. The lanes are wider, the crowds smaller, the temperature is lower (duh, it’s at night!) and the paving is tiled, instead of a concrete imitation of swiss cheese. There’s also a podium on which a girl does pretty good renditions of Garbage songs, and the square in front of it is surrounded by eateries. Some TV screens show a live game in the Premier League. I grab a papaya shake and a plate of sweet and sour pork and watch Van der Sar doing his job for Man U. The Night Bazaar is nice, but after Chachutak everything’s a bit… quiet.



I get back to the hotel, again by cab. The driver is annoying and refuses to start his meter: ‘I take you for 200 baht!’ I tell him I paid 100 to get there, and threaten to get out if he doesn’t agree. It helps. Along the way he tries to get me to a full body massage place and when we get to the hotel he doesn’t have enough change from my 500 baht bill… I take all cash (or whatever he claims to have) and tell him he’s lucky it’s my last night in Bangkok and I’m in a good mood. He’s up 30 baht on the trick, or about 75 cents. It annoys me afterwards. People are lining the streets in Bangkok begging for a couple of baht, and this moron cons me out of 30 of them in such a cheap way. It could feed someone for two days in this country. Putting it in perspective with my own spending spree makes me feel even worse, so I simply stop thinking about it… I’m a bad man.

But you see, I have my own problems. My huge case that wasn’t ever supposed to get full, is, well… full. Two days down, almost six weeks to go: I need to send some stuff ahead…

17/2 - Bangkok, City of Angels

After breakfast I decide to take the taxi downtown. The hotel is quite out of the way, and the skytrain doesn’t stop anywhere near it. The taxi is very reasonably priced though, all the way across town in thirty minutes for a mere 300 baht. And aircoed. I’m dropped off at the Grand Palace and sightseeing commences. The beauty of Wat Pho, the stunning golden spires of Wat Kaer Wa and the oddly out-of-place French architecture of the Grand Palace. Its like Molensloot Castle from Kuifje has been dropped in Bangkok. I get to see the famous Reclining Buddha, 45 meters long and covered in golf leaf, and the tiny Emerald Buddha, which is housed on top of a 10 meter high altar in a gorgeous chapel.









Walking from sight to sight is a delight on the one hand; Bangkok in all it’s chaotic beauty, the wide avenues flanked by majestic palaces and government building, the tightly packed streets filled with vendors of all kinds and the bustle of Thais and tourists on the their way to work, house or the same places I’m seeing. On the other hand, it’s impossible to get rid of the tuktuk-drivers, offering you rides. They’re easy to get rid of; harder are the con men trying to lure you into a cheap trip. They tell you that wherever you’re going is closed, and that they can get you a ride to something much nicer. It’s hard to get rid of them, since they open the conversation very friendly, asking you where you’re from and where you’re going. After a while you get used to it, but the problem is that some of them are really just out for a little chat, no strings attached. The Thai are a very friendly people, and they know all about Holland: ‘Ah Holland! Hoe gaat ie?’ ‘Good football team!’ ‘Ruu van Niestelroo!!!’



I continue by river boat to the other river bank to visit The Temple of the Dawn, decorated with porcelain used as ballast in Chinese trading boats… it doesn’t look any less splendid for it. Another boat takes me too Chinatown. I arrive when all the shops are closing, but the area is still very busy. It’s an attack on the senses: Strange smells, most of them nice, some of them not, nearly all of them unknown, tiny, dark, busy streets, the droning of the traffic and the lovely sounds of Thai and Chinese conversations everywhere.





After scouring Chinatown I’m spent. I take another cab, this one takes me back for a mere 110 baht. A 9km ride for 2,50 euros? It’s a joke. Back at the hotel I relax a little and visit the IT Mall next door. It’s hard to discern illegal software and DVDs from the real thing: It looks the same and prices are not that different either. A legal copy of Il-2 1946 set me back 45 euros at home; it’s available here for a mere 600 baht or 13 euros… DVD shopping is a dream, although VCDs are rather more popular here. Prices for older movies range from 150 to 300 baht, with new releases around 400. You adapt soon: 9 euros for a movie like Pirates of The Carribean, Dead Man’s Chest is a bargain, but after browsing for a while it doesn’t feel that way oddly enough… I’m proud to say I only got two films so far, which have cost me 200 baht. I’ll get some more tomorrow I think…



Dinner at the food court is nearly free. I get a 200 baht cash card which is necessary to pay at the stalls, and I get some freshly cooked (important) chicken, with rice and some veggies. It’s not high cuisine, but who’s complaining when you pay 35 baht? I get two bottles of orangina, then two more, I add two bottles of mineral water and a roll of Mentos and I still have 85 baht on my card!!! Bangkok is CHEAP. I’m typing this is in my room, and I already know that two days won’t cut it here: I’ll be going back here. Who’s with me?

16/2 - We're not in Kansas anymore, Toto

In Kuala Lumpur is het dan inmiddels een uur of drie ’s middags. Ik zit aan het gangpad, en tijdens de landing kan ik weinig zien (waarom is de persoon met een window seat NOOIT geinteresseerd in het uitzicht???), maar wat ik zie is definitely not home: oerwoud, aangeplante palmbossen, weinig tekens van beschaving. Ik verbeeld het me misschien, maar ik voel de warmte toenemen naarmate we lager komen... het landschap straalt gewoon hitte uit.

Op de grond blijkt dat redelijk mee te vallen; sjouwend met koffer en tassen krijg je het vrij warm, maar het is te doen, de airco doet zijn best. Met wat aanwijzingen van bijzonder vriendelijke Maleiers vind ik de shuttle bus naar mijn terminal; ik vlieg AirAsia naar Bangkok, en AirAsia is de Easyjet van, Azie. AirAsia is echter verbannen naar een nieuw gebouwde terminal in een uithoek van het vliegveld. Bij de bus gekomen blijkt dat dat ding wel centjes kost; maar liefst 1,50 RM, zo’n 30 cent. Helaas was ik, wanneer het op de Maleisische Ringgit aankomt helemaal platzak. Eerst pinnen dus, wat in coupures van 50RM gebeurt. De chauffeur is hier natuurlijk niet blij mee, en moet bij collega’s gaan graaien naar wisselgeld...

De bus scheurt weg, met de deuren nog half open, en we rijden helemaal om het vliegveld heen, langs het F1 circuit. Ik ben zo moe dat ik pas na vijf minuten door heb dat we aan de linkerkant van de weg rijden. We komen bij een constructiesite. Een paar tienerbouwvakkers zwaait naar de chauffeur en ze mogen gratis mee. De deur hoeft echter niet dicht, en een van de jongens blijft lekker op de treeplank zitten terwijl wij over de snelweg met een vaartje van 80km/u doorrijden. Na een paar minuten is hij het zat, staat op en de chauffeur besluit om dan toch ook maar de deur dicht te doen. De heren hebben nog wat te leren voordat zij op een Shell-locatie aan de slag kunnen, denk ik bij mijzelf.

Aangekomen in de terminal blijkt de bus dan wel goedkoop te zijn, andere dingen zijn dat niet. Mijn koffer is te zwaar, dus daar mag ik 140RM extra voor betalen. En een flesje drinken kost 9RM, zo’n 2 euro. Hm.

Instappen gaat via een vliegtuigtrap, dus ik moet mijn eerste stappen buiten de airco zetten. Het valt me mee. De lucht is vrij droog, maar de temperatuur is wel midden 30. Het zal me benieuwen hoe dat morgen gaat... de hele dag rondwandelen in deze hitte. Verder wordt er wel snel gehandeld bij AirAsia, de vlucht verloopt vlekkeloos, hoewel de waterdamp die de cabine inspoten werd voor de start wel even een opvallend puntje was. Prima voor mijn ogen, daar mag de KLM ook wel eens over nadenken.



Twee uur later: Bangkok. Dit keer wel een window seat, en de stad spreidt zich als een spinneweg uit in het donker. De hoofdwegen lichten prachtig op met het drukke verkeer Een prachtig nieuw vliegveld. Nu naar het hotel, het is inmiddels alweer acht uur en ik ben bekaf... Ik had al gelezen over alle trucs die men in Bangkok gebruikt om toeristen te naaien, en taxi’s waren een prima hulpmiddel daarbij. Voordat ik bij de taxi’s kan komen, eigenlijk 10 meter nadat ik Arrivals uitkom wordt ik al gevangen door een handelaar... of ik een hotel nodig heb, of een taxi, en of ik geen bustour wil maken morgen? Nee nee en nee, maar meneer is niet makkelijk uit het veld geslagen. Of ik alleen reisde? Dat is zonde, hij kon wel een aardige gezelschapsdame regelen. Dat laatste was natuurlijk erg aanlokkelijk, zeker tegen Thaise prijzen, maar zoals gezegd, ik was bekaf. Toch maar niet dus.



Na meneer definitief te hebben afgeschud (maar wel een erg nuttige stadsmap van hem meegekregen te hebben) begon de zoektocht naar een legitieme taxi. Die was gelukkig snel gevonden. Ik moest voorin en liep heel proactief naar de passagierszijde. Ik wilde instappen en zag een stuur en de chauffeur kwam in paniek achter me aan. Hm, hier rijden ze dus OOK links. De rit naar Bangkok is mijn eerste kennismaking met het echte Azie. De wegen zijn druk, het verkeer is chaotisch en de snelwegen worden omringd door gigantische verlichte billboards. Ze leiden af van de sloppen die er donker tussen staan.

Na een half uur en 400 baht later (9 euro) ben ik bij het Mercure. Prachtig hotel, prachtige kamer, al die moeite voor het zoeken van een hotel op internet loonde wel dus. Alle restaurants in het ernaast gelegen shopping center waren dicht, dus maar wat gegeten in het hotel restaurant. Daarna lekkerrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr slapen... het was een lange dag. Morgen maar eens kijken of hier wat te doen is.

15/2 - Make way for jetlag!

Het is altijd erg fijn als je ingecheckt bent. Bagage geregeld, nog een paar uur wat rondwandelen in de veel te dure tax free winkels op het vliegveld, wat eten, wat drinken, krantje kopen, allemaal met dat heerlijke gevoel dat je vacantie gaat beginnen... super.

Wat ook goed bevalt is business class vliegen. Een lange, lange rij mensen wordt bij de passport check vermeden, en je wordt ook als eerste naar binnen gelaten. Het geeft een enigszins elitair gevoel. Dat mag ook wel voor dat geld. Binnenin is de ruimte eindeloos, een beetje zoals mama’s leunstoel thuis. Voetjes omhoog, naar achteren en relaxen. Het eten is ook een tikje beter, maar het blijft vliegtuighap. Erg fijn is de filmkeuze: Wat zullen we eens kijken? The Departed, Flushed Away, Babel of Flags of our Fathers? Het is maar goed ook, want slapen is er bij mij nooit bij helaas, ook nu niet. Flushed Away is erg leuk (Aardman, Danielle!) en Jack Nicholson heerscht in The Departed (muziek van Flogging Mollie, Danielle!). Na een uur of zes ben ik toch wel erg brak, en tijdens de landing ben ik echt in zombiemode.

15/2 - Reporting from the Far East

Mijn blog is zoals de meeste blogs een vrij doods hoekje op het internet, maar daar komt de komende zes weken verandering in. Tussen EP00, teambuilding en sightseeing door zal ik proberen regelmatig wat van mijn ervaringen hier met jullie te delen. Dat scheelt een hoop vertelwerk straks ;)

I'm writing this blog in English, but sometimes I notice I unconsciously switch back to DUTCH. It's thoroughly undesirable behavior and I'll try to eradicate it. All my British and American readers: bear with me.